O sevgi yalnızca birinə aid oldu

“Uşaq ikən kiçik qollarımızı açıb, bütün dünyanı içinə sığdırardıq. Hər kəsə, hər şeyə yetəcək qədər sevgimiz var idi. Eyni sevərdik, fərq qoymadan, qarşılıq gözləmədən. Böyüdük, böyüdükcə sevgi kiçildi, qollar daraldı. O sevgi yalnızca birinə aid oldu. Dünyamız o oldu, o dar qollara dünyamızı sığdırdıq. Ondan başqa hər şeyi, hər kəsi sevgidən məhrum buraxdıq. Qarşılıq gözlədik hətta, eyni deyil çox sevdik. Və sonda acısını da daddıq. Qollar boş, xəyallar sərxoş halda qaldıq eləcə. Yalnız başına, bir başına o uşaqlığı xatırladıq, onun üçün darıxdıq. Daha doğrusu hər kəsə yetən, acı verməyən qocaman sevgisi üçün