Acı çəkməmiş bir ruh xoşbəxtlikdən nə anlar.
Ayrılıqlar acı olsa da bəzən ayrılmaq ən yaxşısıdır.
Nə olar gəlmə. Xəyallarda belə sənə yer yoxdur artıq.
Stolda qoyulmuş çay kimiyəm artıq, getdikcə soyuyuram həyatdan.
Buraxdığında sənə əzab verəcək qədər heç bir şeyi sahiblənmə
İnsanları tanıdıqca yalnızlığın artır. Kədərli də olsan həqiqət budur.
Sonu xoşbəxt bitməyən dərdli, kədərli dram filmləri kimisən sevdiyim.
Kaş eşq acısı da bədəndəki sağalan yaralar kimi tez keçsəydi.
Yara sağalar, izi qalar, amma yara izi bizimlə birlikdə böyüyər.
Əvvəl sevdiyin tərk edər səni sonra yuxun. Sonra nə sevdiyin gələr, nə yuxun...
Qəlbini qırır deyə üzülmə. Bəlkə də layiq olmadığı yerdən çıxmağa çalışır.
Artıq nə gözlərim, nə gülüşüm, nə əllərim nə də qəlbim sənindi, artıq hamısı mənimdi...
İnsan bəzən yuxulara dalar. Yuxulardan sıxıcı və amansız dünyaya qayıtmaq istəməz.
Əgər birini unutmaq istəyirsənsə sənə yaşatdıqlarını xatırla, yaşadıqlarını deyil.
Nəyinə bağlandım ki bu qədər; Mənə baxmayan gözlərinə, yoxsa mənim olmayan qəlbinə?
"Mənə sevməyi, sevilməyi sən öyrətdin" demişdin. Bəs tərk etməyi kimdən öyrəndin sevgilim...
Ayrıldıq deyə hüznlü və peşman deyiləm, zaman keçdikcə nələri itirdiyini anlayacaqsan, kim üçün nələrdən imtina etdiyini...
Üzülmə... Bir şey olmursa, ya daha yaxşısı olacağı üçün, ya da həqiqətən də olmaması lazım olduğu üçün olmur.
Zamanla necə dəyişər insan, hansı şəkilimə baxsam sanki mən deyiləm...
Boğuluram bir zamanlar səninlə qurduğumuz xəyallarda...
Zamanənin vəbası: Xoşbəxt olmayan insanlar, xoşbəxt şəkillər...
Getməyi belə bacarmayan insanlar var, ya xatirəsi qalır ya acısı...
Səsi dəyişməmişdi lakin tam fərqli sözlər deyirdi...
Səni heç vaxt bağışlamıyacam, məni başqası ilə xoşbəxt olmağa məcbur etdiyin üçün...
Geri qayıtmır, çünki hələ sənə ehtiyacı yoxdur..
Sən mənim heç vaxt unutmadığım tək insan olaraq qalacaqsan...
Mən səni qarşılıqsız və çarəsizcə sevirəm.
Üzmərəm səni demişdi, hər sözüylə məni üzən adam...
Səni ağlıma gətirəcək bir çox musiqi varkən, amma yanıma gətirəcək heçnə yoxdur...
Sarılıb sənə o qədər danışmaq istəyirəm ki, içimdəkiləri... əlimdən gələn sadəcə susmaq ikən...
Qısqanmağın nə mənası var ki, ona başqaları ilə danışmaq xoş olduqdan sonra...
İçimdə yarım qalmış bir sevginin kədəri var...
Ayrılıqlar acı olsa da bəzən ayrılmaq ən yaxşısıdır.
Nə olar gəlmə. Xəyallarda belə sənə yer yoxdur artıq.
Stolda qoyulmuş çay kimiyəm artıq, getdikcə soyuyuram həyatdan.
Buraxdığında sənə əzab verəcək qədər heç bir şeyi sahiblənmə
İnsanları tanıdıqca yalnızlığın artır. Kədərli də olsan həqiqət budur.
Sonu xoşbəxt bitməyən dərdli, kədərli dram filmləri kimisən sevdiyim.
Kaş eşq acısı da bədəndəki sağalan yaralar kimi tez keçsəydi.
Yara sağalar, izi qalar, amma yara izi bizimlə birlikdə böyüyər.
Əvvəl sevdiyin tərk edər səni sonra yuxun. Sonra nə sevdiyin gələr, nə yuxun...
Qəlbini qırır deyə üzülmə. Bəlkə də layiq olmadığı yerdən çıxmağa çalışır.
Artıq nə gözlərim, nə gülüşüm, nə əllərim nə də qəlbim sənindi, artıq hamısı mənimdi...
İnsan bəzən yuxulara dalar. Yuxulardan sıxıcı və amansız dünyaya qayıtmaq istəməz.
Əgər birini unutmaq istəyirsənsə sənə yaşatdıqlarını xatırla, yaşadıqlarını deyil.
Nəyinə bağlandım ki bu qədər; Mənə baxmayan gözlərinə, yoxsa mənim olmayan qəlbinə?
"Mənə sevməyi, sevilməyi sən öyrətdin" demişdin. Bəs tərk etməyi kimdən öyrəndin sevgilim...
Ayrıldıq deyə hüznlü və peşman deyiləm, zaman keçdikcə nələri itirdiyini anlayacaqsan, kim üçün nələrdən imtina etdiyini...
Üzülmə... Bir şey olmursa, ya daha yaxşısı olacağı üçün, ya da həqiqətən də olmaması lazım olduğu üçün olmur.
Zamanla necə dəyişər insan, hansı şəkilimə baxsam sanki mən deyiləm...
Boğuluram bir zamanlar səninlə qurduğumuz xəyallarda...
Zamanənin vəbası: Xoşbəxt olmayan insanlar, xoşbəxt şəkillər...
Getməyi belə bacarmayan insanlar var, ya xatirəsi qalır ya acısı...
Səsi dəyişməmişdi lakin tam fərqli sözlər deyirdi...
Səni heç vaxt bağışlamıyacam, məni başqası ilə xoşbəxt olmağa məcbur etdiyin üçün...
Geri qayıtmır, çünki hələ sənə ehtiyacı yoxdur..
Sən mənim heç vaxt unutmadığım tək insan olaraq qalacaqsan...
Mən səni qarşılıqsız və çarəsizcə sevirəm.
Üzmərəm səni demişdi, hər sözüylə məni üzən adam...
Səni ağlıma gətirəcək bir çox musiqi varkən, amma yanıma gətirəcək heçnə yoxdur...
Sarılıb sənə o qədər danışmaq istəyirəm ki, içimdəkiləri... əlimdən gələn sadəcə susmaq ikən...
Qısqanmağın nə mənası var ki, ona başqaları ilə danışmaq xoş olduqdan sonra...
İçimdə yarım qalmış bir sevginin kədəri var...