İnsan bazen en çok ona kırılsa da, bir o kadar onunla konuşmak ister. Ayakların kanaya kanaya gittiğin o yoldan hiç pişman olmaz mısın sen? Ben olmadım. Her defasında başım öne doğru eğik şekilde dönsem de eve, yine içimde seni affedip tekrar çıktım o yola. Sen beni hiç anlamadın, sevmedin, acımadın, insan yerine koymadın. Hiç af dilemedin, özür dilemedin. Ben her zaman tek başıma affettim seni. Kendimi avutup, tekrar koştum sana. Ama bunları her seferinde yüzüme vurmaktan hiç gocunmadın. İmkansızlığında boğuldum artık, hani derler ya; bir insanın sevilebilmesi için, kendisi gibi olmaması gerekiyormuş. Gerçekten öyleymiş. Biraz sevgi görebilmek için, ona kötü davranman gerekiyormuş. Ama artık kopuyorum senden yavaş yavaş. Çünkü dal kırıldığı yerden, insan da kırıldığı kalpten koparmış..
Sun.Az - Həyat Hekayəni Yarat

bir insanın sevilebilmesi için, kendisi gibi olmaması gerekiyormuş

Sun.Az xəbər saytı

Sun.Az xəbər saytı